Dekalog FIS

1. WZGLĄD NA INNE OSOBY

Każdy narciarz lub snowboardzista powinien zachować się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa ani szkody dla innej osoby.

Narciarze i snowboardziści odpowiedzialni są nie tylko za ich własne zachowanie, ale także za złe działanie sprzętu, którego używają. Dotyczy to również nowinek technicznych.

2. SPOSÓB JAZDY NA NARTACH I SNOWBOARDZIE ORAZ PANOWANIE NAD PRĘDKOŚCIĄ

Każdy narciarz lub snowboardzista powinien poruszać się kontrolując sposób jazdy. Powinien on dostosować szybkość i sposób jazdy do swoich umiejętności, rodzaju i stanu trasy, warunków atmosferycznych oraz natężenia ruchu.

Kolizje najczęściej zdarzają się z powodu nadmiernej szybkości, niepanowania nad nartami lub niezauważenia innego uczestnika ruchu. Narciarz musi być zdolny do zatrzymania się, zmiany kierunku jazdy oraz jazdy w zasięgu swojego wzroku.

W miejscach zatłoczonych lub miejscach o ograniczonej widoczności narciarze muszą poruszać się wolno, zwłaszcza w miejscach załamania stromego stoku, na zakończeniu trasy oraz w okolicach wyciągów.

3. WYBÓR KIERUNKU JAZDY

Narciarz lub snowboardzista nadjeżdżający od tyłu musi wybrać taki tor jazdy, aby nie spowodować zagrożenia dla narciarzy znajdujących się przed nim.

Narciarstwo i snowboarding są sportami wolności ruchu, w których każdy uczestnik może poruszać się, gdzie chce i w sposób, jaki chce, o ile stosuje się do reguł uprawiania tych sportów i dostosuje jazdę do swoich umiejętności oraz do warunków panujących na stoku.

Narciarz znajdujący się „przed” posiada pierwszeństwo. Narciarz jadący za innym narciarzem w tym samym kierunku musi zachować odpowiednią odległość, aby pozostawić jadącemu poniżej narciarzowi czy snowboardziście wystarczająco dużo miejsca na swobodne wykonanie wszystkich ruchów.

4. WYPRZEDZANIE

Narciarz lub snowboardzista może wyprzedzać innego narciarza z góry i z dołu, z prawej i z lewej strony pod warunkiem, że zostawi wystarczająco dużo przestrzeni wyprzedzanemu narciarzowi na wykonanie przez niego wszelkich zamierzonych lub niezamierzonych ruchów.

Wyprzedzający narciarz ponosi całkowitą odpowiedzialność za zakończenie tego manewru w taki sposób, aby nie spowodować utrudnień wyprzedzanemu narciarzowi. Odpowiedzialność ta spoczywa na nim do chwili ukończenia przez niego manewru wyprzedzania. Zasada ta odnosi się także do omijania stojących na stoku.

5. WŁĄCZANIE SIĘ DO RUCHU, RUSZANIE Z MIEJSCA I PORUSZANIE SIĘ W GÓRĘ STOKU

Narciarz lub snowboardzista, wjeżdżając na oznakowaną drogę zjazdu, ponownie ruszając po zatrzymaniu się, czy też poruszając się w górę stoku, musi spojrzeć w górę i w dół stoku, aby upewnić się, że może to uczynić bez zagrożenia dla siebie i innych.

Jeżeli narciarz lub snowboardzista ponownie włączył się do ruchu – nawet wolno – korzysta on z pierwszeństwa przyznanego w regule 3 przed szybszymi narciarzami nadjeżdżającymi z góry lub z tyłu.

Wprowadzenie nart carvingowych oraz snowboardów umożliwia ich użytkownikom jazdę na krawędziach i skręcanie w górę stoku. Ten, kto wykonuje manewr pod prąd głównego nurtu ruchu w dół, musi tak się zachowywać, aby nie stwarzać zagrożenia dla siebie i innych.

6. ZATRZYMANIE NA TRASIE

O ile nie jest to absolutne konieczne, narciarz musi unikać zatrzymania się na trasie zjazdu w miejscach zwężeń i miejscach o ograniczonej widoczności. Po upadku w takim miejscu winien usunąć się z toru jazdy możliwie jak najszybciej.

Z wyjątkiem szerokich stoków zatrzymywanie się musi następować na skraju trasy. Nikt nie może zatrzymywać się w miejscach wąskich lub niewidocznych dla jadących z góry.

7. PODCHODZENIE I SCHODZENIE NA NOGACH

Narciarz lub snowboardzista musi podchodzić lub schodzić na nogach wyłącznie skrajem trasy.

Poruszanie się w przeciwnym kierunku stwarza nieoczekiwane zagrożenie dla poruszających się w dół. Ślady butów wyciśnięte w śniegu mogą spowodować zagrożenie dla narciarzy i snowboardzistów.

8. PRZESTRZEGANIE ZNAKÓW NARCIARSKICH

Każdy narciarz lub snowboardzista winien stosować się do znaków narciarskich i oznaczeń tras.

Trasy narciarskie oznaczone są w zależności od stopnia ich trudności (kolorami od najtrudniejszych do najłatwiejszych): czarnym, czerwonym, niebieskim lub zielonym. Narciarz lub snowboardzista posiada swobodę wyboru trasy.

Trasy są również oznakowane innymi znakami pokazującymi kierunek lub ostrzegającymi przed niebezpieczeństwem albo zakończeniem trasy. Uczestnik ruchu ma obowiązek stosować się do znaków, np. znaku kończącego trasę lub sygnalizującego niebezpieczeństwo. Uczestnik ruchu narciarskiego powinien zdawać sobie sprawę z tego, że znaki umieszczono dla jego własnego dobra.

9. WYPADKI

W razie wypadku każdy narciarz lub snowboardzista winien udzielić poszkodowanym pomocy.

Kardynalną zasadą obowiązującą wszystkich sportowców jest to, że uprawiający sport mają obowiązek nieść pomoc poszkodowanemu niezależnie od istnienia prawnego obowiązku. Natychmiast należy udzielić pierwszej pomocy, zawiadomić właściwe służby, a miejsce wypadku należy niezwłocznie oznakować w celu ostrzeżenia innych narciarzy i snowboardzistów.

FIS wyraża nadzieję, że zachowanie polegające na uderzeniu w innego uczestnika ruchu i ucieczce z miejsca zdarzenia pociągnie za sobą taką samą odpowiedzialność karną jak wykroczenie drogowe oraz że zostaną nałożone jednakowe kary przez wszystkie państwa, w których jeszcze nie obowiązuje takie ustawodawstwo.

10. OBOWIĄZEK UJAWNIENIA TOŻSAMOŚCI

Każdy narciarz, snowboardzista, obojętnie czy sprawca wypadku, poszkodowany czy świadek, musi w razie wypadku podać swoje dane osobowe.

Świadkowie mają ogromne znaczenie dla sporządzenia pełnego i właściwego raportu ze zdarzenia i w związku z tym każdy, kto był świadkiem musi czuć się zobowiązany do udzielenia informacji.

Raporty służb ratunkowych i policji oraz zdjęcia stanowić będą istotną pomoc w ustaleniu odpowiedzialności cywilnej i kryminalnej.